“Morriña”, cantada pola coral de Arzúa na praza da Quintana

O domingo 31 de maio de 1981, dentro do programa das Festas de Ascensión de Santiago de Compostela, xuntáronse varias corais polifonicas nas “Xornadas de irmandade de coros galegos”. Froito dese encontro foi o LP ·Corales populares galegas en directo – Plaza de la Quintana-Santiago – Amigo 06-81-L”, que contiña 12 pistas:

01 – Coral Polifónica do Liceo de Noya – Bágoas e lumieiras
02 – Coral Polifónica de Vilaxoan – Rula
03 – Coral Voces do Son – O cruceiro do Son
04 – Coral Polifónica do Carballiño – Feliz primaveira
05 – Coral Polifónica das Pontes de García Rodríguez – Catro vellos mariñeiros
06 – Coral Polifónica de Ponteareas – Como chove miudiño
07 – Coral Polifónica de Arzúa – Morriña
08 – Coral Polifónica de Lestonac de Cangas – Brisiña
09 – Coral Atlántida de Matamá – Roseiriña
10 – Coral Polifónica Meigas e Trasgos de Sarria – O galopín
11 – Coral Colexiata de Sar – Mariñeiros
12 – Las Corales y el pueblo – Himno galego

Compartimos o corte número 7: “Morriña” interpretada pola Coral Polifónica de Arzúa.

Levábanse mal unha sogra máis unha nora

Antón Santamaría e Dorothé Schubarth recolleron en Maroxo, en 1979 este conto, narrado por unha muller chamada Salomé. Compartimos o audio e transcribimos o texto:

Levábanse mal unha sogra máis unha nora, entonces, á sogra, deulle un accidente e botou unha chea de días sin resucitar, pero non morreu. E xa a levaban para ir enterrar. Levábana, iban xa con ela na caixa, pero, naquel día iban as caixas abertas, non iban tapadas coma ahora. E pasaron por baixo dun carballo, e iban os homes con ela, a hombros, e ela aquel alto que iba na caixa, volveulle o sentido, e veu que a levaban na caixa e levantou sentada e enganchouse na pola dun carballo. E despois, claro que se houbo que ir con ela para casa, dende logo. Pero despois, ao cabo dun ano morreu, morreu de verdade, e iban con ela e a nora choraba por ela (facía que choraba), e dicía: “Miña nai non a és, miña sogra é mal dito, ¡adios nai do meu home!, ¡adiós nai do meu home!, ¡arredar do carballo que non faga como o ano pasado!”.